AH İSTANBUL AH

Kimine saltanatsın
Kimine hava cıva
Kimine rezil rüsvasın
Kimine zevk’i sefa
Ah İstanbul Ah

Kimi çoluk çocuk salan oldu
Kimi de yıkık dökük dolan oldu
Kimi akrep gibi kimi yılan oldu
Kimi de çocuk yaşında çalan oldu
Ah İstanbul Ah

Kimi daha ilk gün senden sıkıldı
Kimi de hapis gibi dört duvara tıkıldı
Kimi kaldı genç genç öldü yıkıldı
Kimi de hayran oldu aval aval bakıldı
Ah İstanbul Ah

Kimine verdin veriştirdin
Kimini dövdün dövüştürdün
Kimi duramadı kovdun savuşturdun
Kimini de topraga kavuşturdun
Ah İstanbul Ah

Kimine çorap gibi söktün işte
Kimine duvar gibi yıktın işte
Kimini kocattın kambur gibi büktün işte
Kiminin ciğerlerin de söktün işte
Ah İstanbul Ah

Kimi uzaktan aval aval hayran bakar
Kimi ben gibi içini yakar dışın ise elleri yakar
Kimi üşütür kafayı kimi yer içer yakar yıkar
Ah İstanbul Ah

Kiminin rüyası düşü oldun
Kiminin bulunmaz eşi oldun
Kimini kör sağır ettin saşı oldun
Kiminnin havası suyu altını aşı oldun
Kimine der Resul’um öğmeyin İstanbul’un tuşu oldum
Ah İstanbul Ah yaktın çıramı yaktın çıramı.
....... 22.05.2013
Şiir:Resul Civcik - Ayrancı Karaman