Onyedisindeydi henüz,
Çekingen, güleç, içten bakışları vardı.
İlk defa gelmişti İstanbul’a,
Denizi ilk defa görmüştü.
İlk gün uzaktan baktı.
Yüzünde, uçsuz bucaksız deniz gibi
Uçsuz bucaksız gülücükler...
Denizi uzaktan sevdi.
İkinci gün, nârin, çıplak ayağını denize soktu.
Deniz onun saflığından ürperdi,
O denizin sonsuzluğundan.
Gözleri gitti.uzaklara kulaç kulaç,
Sevgiye hasret, sevgiye aç...
Deniz kenarına geliyordu artık her gün.
Martılar gibi coşkulu,
Martılar gibi istekli.
Kuma yazıyordu hayâllerini, kuma çiziyordu.
Sonra dalgaların usulca kıyıya vurup
Hayâllerini götürmesini seyrediyordu.
Hiç bıkmıyordu,
Denizle dost, denizle sırdaş, martılarla arkadaş,
Kumlarla hayâlleri sarmaş dolaş...
Deniz hep alıyordu,
Teslim ediyordu hayâllerini dalgalara,
Hayâlleri dalgaların kucağında eriyordu.
Biliyordu, bir gün deniz de usanıp
Hayâllerini ona geri verecekti.
Deniz bereketliydi, deniz bolluktu.
Bereketli topraklar gibi bire on verirdi.
Hayâlleri kumlarda çizili,
Gözleri uzaklara kulaç kulaç bekledi,
Ama hayâlleri geri hiç gelmedi...

Hâlenur Kor