Böyle olmuyor Hasan, dönmeli tâ en başa
Tekrar hatırlatmalı unutanlara Türk’ü
Bin can fedâ ederdik bir zamanlar bir taşa
Vatan en büyük aşktı, vatan en güzel türkü

Tuzağa düşürüldük, az sayıda Türk kaldık
Yurt tuttuk kendimize dağların arasını
İlhan’ın torunuyduk, hep onu örnek aldık
Sarmasını bilirdi o kendi yarasını

Yüzyıllarca sabırla çoğalmayı bekledik
Ergenekondan çıktık eritip demir dağı
Zaferlerle Türk’lüğün şânına şan ekledik
Fethedip İstanbul’u açtık yeni bir çağı

Haçlılar üstümüze kaç kere ordu saldı
Nice savaşlar gördük, bâdireler atlattık
Hepsinin hevesleri kursaklarında kaldı
Dostumuzu güldürüp düşmanları çatlattık

Elifler, Habîbeler, emir Ayşe efeler
Cephede yer aldılar, erlerinin yanında
Yüreklerini tartsan denk gelirdi kefeler
Cesaret doğuştandı her birinin kanında

Biz bu aziz vatanı ne şartlarda savunduk
Ellerde kazma kürek, dumandan yüz seçilmez
Kayıplar verdik lâkin zaferlerle avunduk
En son düşman dedi ki: "Çanakkale geçilmez"

Önde koçyiğit Kürşad, arkasında kırk çeri
Biz değilmiydik söyle Çin kalesini basan?
Bir zaman nâramızla sallarken göğü yeri
Şimdi neden böyleyiz, ne oldu bize Hasan?

Mustafa Çetiner / 25mayısikibin13.

.