başka biri değil ,
ölüm var arkamda .
pençesiyle yırtıyor bedenimi
direniyorum .
belki gelip kurtarırsın beni
yaşatmaya cesaretin varsa tabi..
canım acıyor !
yavaaş yavaaş ölüyorum
pençenin bir eli kalbimde şimdi
dur ! alma kalbimi !
kalbimin içinde ’o’ var çünki
dur ! alma beynimi
düşüncelerimde o , kurduğum hayallerimde o var
alma gözlerimi !
ya göremezsem bir daha o gül cemalini
kulağımı da alma ümidim var çünki
belki gelir
’seviyorum seni ’ der kurtarır beni
ellerimi alma nolur
daha dokunamadan tenine
kanatma beni ...
canım acıyor !
bir pençesi kalbimde bir pençesi boynumda
nefes alamıyorum ey sevgili !
neredesin ?
boğazıma geçiyor ölümün pençesi
bir pişmanlık ki bendeki sorma
sana dokunamayışımın pişmanlığı
son bir kez göremeyişimin ..
kalbimi de söküyor pençesi
direnemiyorum sevgili nerdesin !
hani seviyordun beni?
yalan mıydı yani !
yalansa şu pençeler söksün kalbimi
vereyim son nefesimi de
bilmeyeyim her şeyin yalan
her şeyin sahte olduğunu ..
korkmuyorum artık ölümden
zaten kalbim atmıyor artık
yalan olduğunu farkedeli her şeyin..
gelme bundan gayrı
ne senin için bir nefes alırım
ne de şu iğrenç dünyada kalırım artık sen yokken . .
ve son darbe
pençenin bedenimi yırtışını hissediyorum
bu gece yine
’sensizlik’ ile ölüyorum ....