Riyâya bürünerek, halka böbürlenirse
Elbette çalım satan, edepten mahrum kalır.
Hedefi yanlış seçmiş, göz/gez nedir bilmezse
Okunu yanlış atan, edepten mahrum kalır.

Devâsa o dalgalar, sahilleri vururken
Hiç ibret almıyoruz, yeşillikler kururken
Ne yapsanız boşuna, gülün dalı dururken
Her an çöplükte öten, edepten mahrum kalır.

Ne dileğin var ise, sen onu Hak’tan dile
Yanlış kapı çalarsan, emekler gider yele
Sahiplenmek dururken, elinin tersi ile
Güzel şeyleri iten, edepten mahrum kalır.

Niçin lâkayt yaşarız, biz ölüme adayken
Ne güzel şekil verdi, bir damlacık sudayken
Kitap/sünnetle konan, kurallar ortadayken
Nefsin peşinde giden, edepten mahrum kalır.

Kim neyi aramışsa, sonunda onu bulur
Bakarsın birdenbire, olmazlar “olur” olur
“Edep ehli edebin, kemâl ehlinden alır
Câhille sohbet eden, edepten mahrum kalır…”

23/05/’13
Hanifi KARA