İnanır mısın, ilk kez ne yazacağımı bilemiyorum sana.
Hani desen ki sırala göz yaşlarını buraya,
"Al" derim, hepsi feda olsun yoluna.
Ama "dökülecek kelime yok mu?" dersen aklında,
Senin için dökülmeyecek kelimenin şaşarım aklına.

İnanır mısın, ilk kez ne yazacağımı bilemiyorum sana.
Ne dersin, ben mi tükendim yoksa kelimeler mi pes etti ?
Aşk’ın asıl adına yakıştıramadılar mı kendilerini?
Uzunca bir zaman yazıldılar, senin için feda ettim hepsini,
Neyin protestosu bu şimdi, neyin bilinmezliği?

İnanır mısın, ilk kez ne yazacağımı bilemiyorum sana.
"Bilemediğin halde bunları nasıl yazdın?" diyeceksin,
Bilirsin beni, sana yazamadığım zaman pek nadir.
Koşul ne olursa olsun bulurum sana yazılacak bir şey,
Aklım olsa da aşkına fakir.

İnanır mısın, ilk kez ne yazacağımı bilemedim sana.
Ama yazdım yine, tutamadım cümlelerin ucunu.
Kendilerini sen aşağı sarkıttılar, düşünmediler işin sonunu.
Ki bende sonunu düşünmeden sevmedim mi sanki seni?
Son düşünülseydi tarafımca, aşk çoktan biterdi zannımca.

İnanır mısın, ilk kez ne yazacağımı bilemedim sana.
Çekinmedim saçmalamaktan,
"Seven sevdiğinin kusurlarını görmez, örter" dedim,
Çekinmedim varımı yoğumu yazmaktan,
Ve çekinmedim, ağzıma kadar aşkınla dolmaktan.

Aysun ÖZER