İnançsız geçerse hayat, boğar bizi mezar
Dilde tat olmaz, malın çok olsa ne yazar
Farkına varmasakda her gün ediyoruz zarar
Maneviyattan uzak kalınca eriyoruz azar azar

Kalbe inmez oldu okunan Ayet-i Kur’an
Dilde zikir yok, kalpte ise zayıfladı iman
Din üzerinde oynanan filmlere kaldık hayran
Maneviyattan uzak , her günümüz buhran

Hayatı fala, şansa bağladık, attık bir zar
Loto, toto derken milletçe ettik hep zarar
Alın terini unuttuk, ne haya kaldı nede ar
Maneviyattan uzak kalınca kalp neye yarar

Çıkarımıza göre dini kendimize uydurduk
Utanmadan ön safa geçip, bağdaş kurduk
Menfaat için hakkı, adaleti tümden unuttuk
Maneviyattan uzak , cehennemin yolunu tuttuk

Söz açılınca Müslümanlıktan, dindarlıktan
Kendimizden üstün dindar tanımaz olduk
Sıkılmadık kul hakkıyla cepleri doldurduk
Maneviyattan uzak kalınca Hak’tan koptuk

Kur’an-ı Sünneti unutup küfre daldık
Hain nefse kanıp, nice taze canlar aldık
Ar ve namusu unutup, nice yuvalar yıktık
Maneviyattan uzak Hayatı, Hayat sandık

Menfaat için emdiğimiz memeyi kuruttuk
Üç pula nice genç canları kurşuna tuttuk
Mertliği,erkekliği unutup, bir de bıyık burduk
Maneviyattan uzak ,cehennemin yolunu tuttuk

Hayatı sadece oyun ve eğlence gördük
Nerede şeytan pazarı görsek oraya çöktük
Nefsani şarkılarla, sözde kurtları döktük
Maneviyattan uzak kalınca , Cennetten döndük

ADEM ÖZCAN