• YILDIZLAR YAĞAR GÜLÜMSEMELERİNDE
Biri beyaz, biri siyah; iki iplik
Sarılıverdi bir çilelik yumakta
Mümkün değil sensiz yalnızlıklar bile
Kollar gökyüzünün ap’ak boynunda

Elleri okşarken dul bir acı
Oturmalı gün batımlarına karşı, çay ve rüzgârlar içmeli.
Göğüslerden damlamalı sevginin mis kokulu teri
Kurtulmalı öyle çirkin yalnızlıklardan…
Akıl unutulmuş, yürekler sevmiş gibi.

Bilir mi uzaklar geçildiğini ellere dokunulmasa
Düş yolcusu gezgin gibi yüreğin kıyısına vurulsa, yıldızlar şarkılara susarken
Bakalım nasıl şeymiş yaşamak,
Siz de uyanın hele uykulu güvercinler
Kimselere ödünç verme sevincini
İnce bir yağmur olur gün doğumlarında belki.

Zaman örer acısını ağların,
unutulmamalı sevdaların şarkısı.
Binlerce yıldız yağar bir gülümsemende
Titresin bir bestenin uykusuz gecesinde
Kalemimde vurulmuş boyunları kara sevdalıların;
Mahmurlara boyanmış bir akşamın nefesinde
Yetim bir kuş çırpınır durur tamburun kafesinde...

Bir gül düşer özleminden boşluğa
kalır kendi halinde ve sesinde
Çoğaltıp sevgiyi gökyüzü kadar,
Oturup bölüşmeli yalnızlığı ve sevdayı
Gözlerinde tarlalar henüz uçsuz bucaksız,
mümbit görülürken nadastaki tarla
Yüreklere artık sevgi tohumları ekilmeli
Avuç avuç, bakılmalı, büyütülmeli,
Doyasıya paylaşılmalı ..
Öyle değil mi?

Acı ve sıkıntıyla
Eziyet ve kötülüklerle berabere kalınmaz
Ya yenilecek ya da yeneceksin.
Onlarcası yenildi. Pes ettiler... Gittiler.
Kimse de tutmadı ellerinden
Ama sen! Sen yenmelisin mutlaka.
Hem o kadar farklı ve o kadar güçlüsün ki…
Ve ne istersen var tutacak ellerinden...
Öyle değil mi?