Yapma tatsız ironi atalarım çok kızar
Anlasaydın gerçeği olmazdın böyle bizar
İt dediğin sürüler gidiyor azar azar
Ne bir ödün verildi ne de ülkem bölündü
Ergenekon bitince dağda kalmak ölümdü


Kim haklıydı kim haksız belirsizdi dün düzen
Yüksek katlardan uçup kimlerdi halkı üzen?
Ah sende bir anlasan eş etmezsin öküzen
Bugün arındık şükür çıkıyoruz bak düze
Yapacağız bayramı önümüzdeki güze


Vatan millet dediler kanımızı emdiler
Nice fail meçhulü toprağıma gömdüler
Terör ve malum zevat gördün nasıl söndüler?
Savunursun zalimi bilmem ki ne hak yere?
Hem dağlar hem şehirler arınıyor ha bire


Beyhude çırpınışlar, gereksiz kargaşalar
Marko Paşa’ya gitsin bizde ki bu poşalar
Yerle yeksandır artık göstermelik paşalar
Sarayları in oldu apoletler söküldü
Eski kurtlar sokağa patır patır döküldü


Sevemez kimse benden daha fazla bayrağı
Kanım ile yoğrulmuş can ülkemin toprağı
Canımdan da evladır ağaçtaki yaprağı
Boş yere edebiyat yapmasın bana kimse!
Kime hizmet edersin, azcık düşün mümkünse!


Yurdumun her köşesi değerdir birbirinden
Ta Edirne’den Kars’a sevgim benim derinden
Tüyüne zeval gelse oynar kalbim yerinden
Nereden ne alınmış, nasıl da uydurursun?
Hüsnü kuruntularla ülkemi soydurursun


Numan derki el insaf nerde hani sağduyu?
Bunca yapılan hizmet olur mu hiç körkuyu?
Anladı bütün dünya, bu nasıl bir sığ duyu?
Yıllarca kan emdiler bütün emperyal güçler
Gör, artık; alınıyor teker teker tüm öçler


17.05.2013 // Numan AKKOYUNLU