0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1332
Okunma
Hüzünlü gecelerin gebeliğinde,
Bir mağrur sabaha uyandım.
Yine karmakarışık kafam,
Yine karmakarışık hayat.
Yapacaklarımı artık sıraya bile koyamıyorum.
Ne gerek var ki?
Nasıl olsa bir ark bulup, akıyor.
Arap saçına dönse de hayat,
Nasıl olsa gün gelince,
Bir yerlerden çözülüyor.
Çözülüyor da, çözülene kadar…
Bazen yollar,yolaklar uzuyor,
Uzun gecelerin ardı sıra.
Bazen tam öğlen on iki deki,
Güneşin gölgesi misali hayat.
Gözlerimde ki, hüzne inat,
Arap saçına inat,
Kısa güneşe inat,
Yine de yaşanası bu hayat.
