Canında can, alıp verince nefes,
Sevgisiyle pişer Ana Yüreği.
Yavrusu doğunca duyarsa bir ses,
Sevincinden şaşar Ana yüreği.

Dokuz ay çekti binlerce zahmet,
Sabırla çoğaldı onda merhamet,
Mevladan sevgiyle sunuldu rahmet,
Zorlukları aşar Ana yüreği.

Sarar, kar beyazı sütüyle besler,
Yavrum, kuzum, canım diyerek sesler,
Sırtını sıvazlar ninniyle süsler.
Bebeğiyle yaşar Ana yüreği.

Çocuğa güvendir ana kokusu,
Sarınca ısıtır tenin dokusu,
Hastalansa bekler kaçar uykusu,
Yorgunluktan düşer Ana yüreği.

Sevginin pınarı, şefkat zengini,
Sevdası verirken aşka rengini,
Yavrusuna feda eder kendini,
Okyanustan taşar ana yüreği.

Canında bir canı üç evlada böler,
Giydirip, kuşatır onlarla güler,
Karşılık beklemez mutluluk diler,
Gece gündüz koşar Ana yüreği.

Evladının oğlu, kızının kızı,
Mutluluk kapısı onların nazı,
Büyük anne olup yaşıyor hazı,
Torunuyla coşar Ana yüreği.