Osmaniye Valiliğinde ,bir Allah kulu
İhtiyar bir ninecik ,şirin mi şirin dili
Nüfusu ararken, bize düşmüş yolu
Dedim ;Anam, arzun ihtiyacın var’mı?

Dedi, sahibim var birazdan gelir
Elimden tutar, ihtiyacım bilir
Kimsesiz sanma ,arayıp bulur
Burda dinlenmeme müsade var mı ?

Dedim ,mülk Allahın, kullanım halkın
Halktan alınan vergiler, temeli mülkün
Ne Bürokrat, ne amir, ne memur bilir; lakin
Dedi; ‘bir hoş geldin nasılsın’ demek zor mu?

Çıka geldi bir kasketli, milletin efendisi
Ninem dedi; ‘işte bu, sahibimin ta kendisi’
Yanında yaşmak bağlamış, sevdalısı
Çukurova da okur yazar olmamak var mı ?

Ebem, anam; Bin bir dua ile ayrıldı
Her dua hikmet kılıcını kınından sıyırdı
‘Niğmel Mevla’ diye, Mevla buyurdu
Allahtan gayrı sahibimiz, kimsemiz var mı?

Ümmiler sahipli, ilim ehli ne zarı ah ın
Allah mı bizim sahibimiz ,biz mi Allah ın
Rahmeti rahmanın settar; İsmi günahın
İt bile yavrusun koymazken darda; Allah koyar mı ?

Ebemin, anamın sahibi var; Ya benim
Ey kimsesizler kimsesi, tende canım
Bulan bulana sahibin; Yarsuad perişanım
Evvelim ahirim, ey Mevlam, senden gayrımmı var ?