Karanlıkta kaybolursun bazen
Çırpındıkça çıkmaya dalarsın derinlere
Günler geçer aradan
Belki yıllar geçer
Artık ne şehrin ışıkları görünür
Ne ufukta doğan güneş

Bir zamanlar umut dolu gözlerle beklediğin
Yüzündeki gülümsemeyle beklediğin
Beklediğin o güneş doğar
Ama göremezsin artık
Karanlığa alışmışsın bir kere
Bir gece yarısı zannedersin

Işıklarla kaplı köprüden geçersin
Karşında her zamanki siluet durur
Ama sen karanlığı gözlersin

Karanlık şehre eşlik eden soğuk sular
Kenara dizili yalılar
Karanlık ve soğuksular arasında Kızkulesi
Asırlarla inatlaşan Ayasofya
Nedir bu karanlığa hizmetkarlığınız
Mazide yaşananlara sizde mi alındınız

Yar yanımda yok diye
Benden mi saklanırsınız
Bu şehir bu mazi
Gözyaşına mı susadınız
Dökülenler yetmezmiş gibi

İşte karanlık sardığında etrafı
Bende kaybolurum usulca
Sensiz aydınlık yerine
Bende teslimim karanlığa