Ayrı dünyaların insanıyız demişsin
Aslında aynı dünyanın insanıyız
Benim seven bir yüreğim
Seninse sevgiyi bilmeyen bir yüreğin var

Ben etrafa gülümserim
Sen nefret dolu bakışlar yayarsın
Aslında aynı dünyanın insanıyız
Ben doğan güneşi selamlarım
Sense kısık gözlerle bakarsın ufuklara

Ben mehtaba şiir yazarım
Sense batan güneşe söylenirsin
Kendi aklınca yaşadığını düşlersin
Aslında hayat seni yaşar

Ne yağmurda yürümeyi bilirsin
Ne gökkuşağının güzelliğini
Aslında aynı dünyanın insanıyız
Sen karanlıklara mahkum
Ben aydınlıkta mutlu

Sevgi bilmeyen bir yürekten ne beklenir ki;
Ben sende güzellikleri görürüm
Sense beyninin hücrelerinde bir varlık

Aldığım nefesle aşkı konuşurum
Sense gününü gün eden kahkahalara bürünürsün

Ama unutma ki;
Bir gün taktığın o maske sonun olur
Şimdiki kahkahaların hüznün olur
Düşman gibi bakan gözlerinle
Etrafında düşman arar olursun
Ama onu bile bulamazsın

Aslında aynı dünyanın insanıyız
Sen kinin simgesi
Ben sevginin meyvesi...