Hak Âdemi ni anasırı erbadan
Yarattığın haber verir, yaradan
Altın, gümüş, teneke hep birden
Ten kılıfıyla ’ruhu canı’ saklamışlar

Bir âdem, bin olmuş, şaşılık beter
Vesvese tacirleri iman satar
Gönülüm de; Lat ve uzzalar biter
Şah Hüseyni kerbelaya adamışlar

Âdemoğlu sen hiç âdem oldun mu ?
Cismin esmasını halinde bildin mi?
Aşkı Havva ile cemalden oldun mu?
Âdem olan ,havaya bedel ödemişler

Âdemin harf açılışı; mim, dal, elif
Dünya sevgisi, hak aşkına zülüf
Mansur olan ‘Enel hakka’ hep kılıf
Hakkım diyeni, sınayıp budamışlar

Nuh un gemisi beden, yolcusu belde
Eğer İsa isen ‘Ata-i Âdem in cemi’ sende
Miraçta Muhammed e göründüğü anda
Adı adına, Zatı zatına ‘mirat’ etmişler

Yarsuadım; vahdeti vücutluk dünde
Hal yoksa ,şairlik azgınlıktır; Dil bende
Allahtan gayrı, iş te aşta yok; Cihanda
Ondan ki ‘la ilahe illallah’ demişler






Ayet meali: ‘Şairler ise; gerçekten onlara azgın-sapıklar uyar. (Şuara Suresi / 224)Görmedin mi; onlar, her bir vadide vehmedip duruyorlar, (Şuara Suresi / 225)Ve gerçekten onlar, yapmayacakları şeyleri söylüyorlar. (Şuara Suresi / 226)’