bir günü daha hibe ettik düne
aldı götürdü düşlerimizi
yine kırıldık bir çok yerimizden
yine eksildik
bir yaprak döküldü döşümüzden

düştük peşine tıngır mıngır
kah emekleyerek kah tökezleyerek
bizi tınlamıyan hayatın
sürükleniyor dizlerimiz arkasından
eprimiş gülüşlerimizle
yüzümüz ikindi gölgesi...

beklentiler askıda/ tam takır
yine geç kaldık yaşamaya
bir tutam sevinç bile sunmadı hayat
mağrur yüzümüzde solgun dudaklar
bitmeyen bir gece gibi duruşumuz
muhtemelen yine yanıltacak
ümitle beklediğimiz şafak

vira akıyor umut taşıyan yollar
nehirler, ırmaklar, günler...
tozlu, bulanık ve olabildiğince hızlı
yakında tutunur baharın dallarına
kavruk elleriyle yaz
yapraklar kurur, güller kavrulur
yine sonbahara savrulur hayaller

sonra...
bir makas daha kırpar zaman
incitir ömrümüzün ucundan!


4/ 5/ 2013/ N_ Erol.