Ey benim insan kardeşim,biz bizden kaçmadan,
Bize yakışanI,insanlığı olduğu gibi kabul etmektir.
Değiştirmeye,dönüştürmeye,ötekileştirmeye çalışmadan,
Sadece insan olarak sevmektir...
Öylece benimsemek yaftalamadan,damgalamadan,
Önyargıya yer vermeden,gönülden sevmektir.

Ey benim saygı duyduğum,
Sevgi beslediyim insan kardeşim,
Sen ben olsaydın,ben sen olsaydım,
Konuşmaya tanışmaya lüzum olmazdı,
Yaşanan hayattada anlam kalmazdı,
İnsanı insan bilmek çokmu zor?
Sevgiliye sevgi vermek için yürekmi dar?
Öyleyse ben bende kalayım,sen sırlı diyarda,
Ruhun gıdası beni sende,seni bende sevmektir...

Rab-bın anlattığını hala anlamazmısın,
Ey benim eşref-i mahlukat insan kardeşim,
Esfel-i sefilun,sen edep,sen iffetsin,
Paylaşamadığımız bölüşemediğimiz ne?
Bu dünya kaldımı ki Resulü Kibriya-ya,
Öyleyse isteyip kavuşamadığın,
Bekleyip ulaşamadığın ne?
Giderken muhtaçlığın iki metre bez,götürebilirsen,
Vuslata erdiren ölümde olsa,ölümü sevmektir...

Ey benim çok sevdiğim insan kardeşim,
Dinine,diline,
Irkına,milletine,
Boyuna,posuna,
Parasına,puluna,
Her nesi varsa hiç bir haslete bakmadan,
Sadece insan olduğun için seni çok seviyorum,
Yaradana itaat yaratılana sevgidir,
İslamın Özü,
Gel ne olursan ol sevgi aksın gönüllerden
İşte budur TÜRK kültürünün özü,
Kâinatın göz bebeyi insanı,
Yaratılmışların en üstününü,
Yaratandan ötürü sevmektir...

Ekrem ÇETİNKAYA
vAtAn25 03.05.2013