2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1377
Okunma

Bu çiçek bu mevsimde açmaz ey bahçıvan
Su ellerinden aksa da bir akmasa da
Bahçe boş,rüzgar kavi ve sen
İsmi alnıma çatılmış olan
Ömrüme süs diye kondurduğum silüet
Azımı çoğa tut , yüzümü sana
Aklım bende kalsın ,düşüncem sana
Hırpala , acıt , yarala ama
Avuçlarına bıraktığım ruhum ruhuna
Kansa da bir kanmasa da
Şehrin en izbe yeridir gökyüzü
Göğe döndükçe yüzüm
Yüzünle avunurum
Sesinle ısıtırım ellerimi
Söylediklerimi ...
Söyleyemediklerimi...
Kimliğimin ötesinde doğduğum toprak
Yurdum benim
Öldüğüm , dirildiğim kucak
İbrişimden bir ipin ucunda
Savrulan ıslıklı yalnızlığımız ...
Hiç bitmeyecek bir yolcuğa çıkar gibi
Adımlarımızı yükleriz sağanak yağmurlara
Aynı ritmi vuruyor ya kalplerimiz
Şimdi birlikte
Ölsek de bir ölmesek de ...
5.0
100% (5)