Öyle zamanlar var ki hayatta
neden yaşıyorum diye sorgularsın kendini
Aslında bu sorunun cevabını ne kadar ararsan ara
bulamazsın

Ani bir ilişki bitiminde
veya en kıymet verdiğin seni değersiz gördüğünde
bin bir türlü dolap döndüğünde etrafında
Çıkış yolu bulamazsın, çivi gibi çakılı kalırsın hayata
ve ne denersen dene hiçbirinin doğru olmadığını anlarsın
neden çıkış yolu arar ki insan boşu boşuna?
neden hala direnir ki çektiği bütün acılara
bilemezsin

Ve hep sorgularsın hayatı elem içinde kıvranarak
ne bir dostun olur yanında seninle ağlayacak
ne sevdiğin insan olur seninle zorlukları paylaşacak
bir tebessüme hasret kaldığın zamanlarda ise
düşlersin yüreğinde sakladığının gülüşünü

Gömüldüğün gamzesinin ne kadar yakıştığını fark edersin
çok geç olur her şey zamansız anlarsın bunu
ve kaybolursun onunla yaşanan birlikteki zamana
çıkamazsın öyle kolay kolay anılardan
acıyı hissettiğinde bile derinliklerinde
ve pes edersin acı çeke çeke tüm bu olumsuzluklara
eyvallah çekersin hayata nefretle

Boş bir odada saklarsın kendini de
bir türlü peşini bırakmaz kaçmak istediğin her şey
insan kendinden kaçamadığı gibi onlardan da kaçamaz işte
her şey canına tak ettiğinde de yapacak tek şey kalır insana
doyasıya ağlamak, akıtırcasına kana bulanmış güzellikleri
ve çekip gitmek hiç bir vefa beklemeden hiç kimseden

Hayatını adadığın en sevdiğin bile terk ettikten sonra
kalmanın ne gereği vardır diye düşünürsün kendi kendine
aslında kapısına dayanmak gelir içinden
iki tokat atmak, bakmaya doyamadığın yüzüne

Elinde ne bir adresi olur ne arayacağın numarası
yıkılırsın olduğun yere bunu hak edecek ne yaptım
dersin demesine de bir türlü bulamazsın
bu kadar basit miydi çekip gitmek diye

Tüm dünyaya haykırmak gelir içinden
isyan dolu sözler dolanır diline de
bir tanesini dile getiremez sin
Her şeye rağmen
Onu çok sevdiğinden toz bile konduramaz sın


Ve anlarsın bir kez daha
ondan başkasının haram olduğunu canına
yana yana kalırsın bitti dediğin zamana
ve orada kendini ölü ilan edersin
ve öldürürsün kendini onun hayaliyle...

...



Rasim Yılmaz