sesinden yana düşer dört bacaklı bir tahta
yan yana düşer sesinle o tahta
tuvalin yanından düşer yere fırça
yanımdan düşer tahtaya bir hırka

yüreğimden fırlayan bu deprem
bu sesler bu renkler
kavga etmeyi de bilemedik seninle
biz bilemedik düşmeyi de

topladım yerden sesleri iliştirdim ciğerime
iliştirdim renkleri iliklerime
kırmızıyı sevdim
verem oldu kelime

biz veremedik sesleri kelimelere
evirdik çevirdik
yol bulamayınca bağladık bir tezeneye

içeriyi fırlattık bu gece pencereden dışarı
içeriği sevmek olan tüm ezgileri kelimeleri
fırlattık bu gece
gece bastırınca kırgınlığa
üşüdük kimsesizce kendi kırmızılığımızda
atılanları topladık sonra
tezek niyetine yaktık aptallığımızla
biz seninle bilemedik küsmeyi de

sesinden yana düşer başım omzuna
başın düşer sessizce koynuma
düşer koynumdan avcuna kırmızı yara
avcundan düşer yere o yara

içimde çağlayan bu hüzün
bu omuz bu baş
gitmeyi bilemedik seninle
biz bilemedik sevmeyi de

hayırlarım hayra dolandı gece gece
gece gece düştü yüreğe üç harfli o kelime
vurdu ağzıma geçmişten o gece
yüksek sesle anma dedi gece gece
anma ki çarpılmayasın her gece

biz bilemedik kulak vermeyi o sese
bilemedik vesvese dendiğini bu sese
seninle biz dönemedik de geçmişe
geçmiş dönemedi bize

Nigar Baran