Oduncunun baltasından kurtulmuş
Bir avuç fidandı onlar
Gülüşleri sert bakışları bıçkın
Üç fidan ki yürekleri sevgi dolu

Umutları vardı ellerinde güneşte çalkalanan
Şimşekten kalem güneşten meşale yonttular
Gün doğmadan çıkmışlardı devrim yoluna
Ve akşam oldu ortalık karardı hala dönmediler

Galiba dönmeye de niyetleri yok fidanların
Ağlıyor gök/yüzüm gözlerimden gidenlere
Şemsiyesiz çocuk gibi sırılsıklamım şimdi
İzleri silse de kaldırımlar yüreğim ASLA

Devrime gönüllü atlılarıydı mahşerin onlar
Vatanda yürekleri g/özlerinde umutları kaldı
Özgürlüğe âşık bir avuç umuttu bozkırda
Kader bağlarında sınır tanımayan sevgileriyle

Yolunda yürüyor sarı saçlı adamın her daim
Ki din, dil, ırk ayırt etmeden ilkelerinden şaşmayıp
Fidanlarıydı gençliğin bir avuç refakatçisi gibi
K/âlem t/utandı elleri alnı ak gözleri ışık saçan


Umut dağıttı ayazda üşümüş fikirlerle
Güçlendi yeni nesil ormanı oldu fidanların
Tanyeri doğarken samsundan sarı saçlı ışıkla
Usta kalemler her gün umuda fikirleriyle yolculukta