Yaşadılar bir müddet aşk ikliminin rehavetinde
şefkatle sardılar birbirlerinin yaralarını
gül tomur tomur açmış
badem ağacı beyaz çiçekler sunmuştu doğaya
bülbül vaz geçmemişti aşk’ından
baharın bir de son baharı vardı
dökülmeye başladı rengarenk hazan yaprakları
bir yapıldı ki aşk’ın hasadı

kalmadı tek bir tohum bile
seneye
ekilse de yeşerse yeniden aşk
Mecnun’dan beri görülmedi böylesi

nihayi karar verildi nihayetinde
elzemdi ayrılık başladı feryat figan

ağladılar lekesiz aşklarına
çok mu dramatize etmişlerdi bu durumu
aşk var mıydı gerçekten
var olduğu doğrumuydu

kancayı takan takmıştı lakin kim
Şems’mi Yunus’mu Mevlana’mı
bu zamansız sevda sevenlere reva mı

yer yerinden
gök yerinden oynadı
lavlar püskürttü yanardağlar
mevsimsiz açmıştı çiçek
Badem ağacı
adem’den beri böyle mi idi kara sevda ki
ahh ne acı
çıktı kasırga yağdı yağmur
dolu vurdu
döküldü çiçekleri beyaz beyaz
gazel oldu

Mecnun’un eli gitmedi silmeye
doğdu ebemkuşağı yedi rengiyle

dünya dönüyordu dönecekti
döndü mevsimler de bir bir
sonbahar geldi yine
sarardı yapraklar
hasat vaktiydi

Yüksel Nimet Apel

26/Nisan/2013/Cuma/Bodrum