Ben ne çok ölürüm bilir misin sevgili
Bir bakış parçası
Bir ihanet sonrası
Yüzü koyun ağlamaklı hayaller ardı
Gitmelerin yola savrulan ağı
Zemheri bir günlük ayazı
Savruk kinlerin izleri
Ve en çok;
Ben ne güzel ölürüm bilir misin sevgili...!!!

Topraklar seçmeden
Dualar silmeden
Yüzün ağır kokusu
Hasretin kin kokan yurdu
Arda kalan aşka son kurşunu
Sıkmadan karasına buruğu
Aldanmalar kaldıysa gözlerde
Aşkın dar ağacına dizince
Hayatın en masum katilini
Ve ben en çok;
Sevince ölürken
Ben ne güzel ölürüm bilir misin sevgili...!!!

Hoyrat bir hayatın kırlarını taşırken
Yorgun yıllar dizince ellere
Hani o ferman gelince dile
Nerdeler, gelsinler düşünce zülüften
İşte an gelir ecel kanar için
Ve ben en çok;
Ölürken seviyor isem
Ben ne çok ölürüm bilir misin sevgili...!!!

Sahil sahil akarken araf’ta
Okyanus’a nefes katarken
Cehenneme ekerken cenneti
Vebalim sen halelim ben olunca
Aşka kırık yürek peşinde
Hayatın en tiz sesi ile karşılarken yalnızlığı
Aslında koca bir kalabalık oluşunu sezememişken
Varlığını göremeyenlerin yurdundayken
Senden arda varsa
Yaşamın pas kokusu
Bir müebbet mahkumudur
Kayıp şehrin kırları
Ve ben en çok;
Sana akıyorken gözyaşları
Cesede gülerim hayıf bir parça eşiğinde
Ben ne güzel ölürüm bilir misin sevgili...!!!

Hazar Aslan