Nasılda ustaca gizledin kendini bunca zaman
Kandığım pişmanlık sanma ki içinde ki hafiflikti
Yanarım yanarım da
Geceden kaçırdığım onca uykuya yanarım
Bazen dolunay güzelliğindeydin
Bazen gürbüz bir yıldızın kuyruğu
Büyük bir aşkı kendi kalbinde hunharca öldürensin işte
Yüreğin zincirli/kuyu


Hüner
Sadece yanında olduğunda sahiplenmek değilmiş
Arkadan da günah kapılarını zorlayarak
Oynaşan çirkinliklerin varmış
Ama bil ki
Yenilen ne ben oldum ne zaman
Alnının ortasında ki çukur hep kalacaktır
Sen yalansın artık
Büyük bir yalan


Hep güzel anlar değil midir
Hatıratın koynundan uzanan pembe eller
Bir akşam güneşiyle beraber
Ufka gömdüm seni
Büyük hayallerimin her yanlı uzağısın
Birkaç kısık esintiyle dinmeye mahküm bu rüzgâr
Beni bir yana bırak
Sen yaşanmış tüm aşkların tuzağısın


Ey aynaları kandıran vahşi çiçek
Biliyor musun
Sonsuzluk soysuzluğunla örtülecek
Dilin tavında dövülen kor
Dudağında kinli karanfillerin izi
Çağlar boyu arkada bıraktım seni
Yangın bir hikâyenin resmisin
Çat artık şölen ateşlerini
Katilimsin