bir kez dönmüşlerse yüzlerini güneşe
geri döndürülemez çiçekler
ışığa değmiştir güneşin teri


olası değil sırtını dönüp gitmek
yamaç çıkılmış erişilmiş zirveye
içilmiştir en gizil yerlerdeki suları


gönderirler zararlı böceklerini, fırtınalarını
en kara bulutları yığarlar üstlerine
dimdik durur çiçekler
boyun eğmezler


aşılanır birbirine
kol uzatırlar çilek gibi
renk alıp verirler
yere düşmez yüzleri


girmek ister araya diken
eğilir ucu parlaklığı görünce
tül yapraklarıyla gelincik
sallanırken rüzgârda
söylenir
özgürlüğün türküsü


limonlarıyla giderler Silivri’ye
özgürlük direnişçileri
yıkılmak istenir dimdik duruşlar
yıkılır bariyerler


korunmalı polislerin gözleri yaşarır
kımıldamaz yaşlısı, genci
sap saman karışır tutanaklarda
mahkemesi görülür çiçeklerin


sürer güneşin yargılanması
aslında yıkılmıştır
duvarsızdır Silivri zindanı


kör olur
sürekli güneşe bakmaktan
gözleri!



24. 4. 2013 / Nazik Gülünay