2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
793
Okunma
Biliyor musun bu günde sensizim
yüreğimi yakıp gittiğin günden beri tek başınayım
ne beni soran kimse var nede derdimi diyecek
bakınıyorum sağa sola öylesine bomboş
yüreğimde bir sızı var gidişinin
acılı hançeri saplanmış sineme kanıyor içten içe
düşüncelerimi dökemiyorum artık sensiz kaleme
karanlık gecelere esir olmuşum
belki gelirsin diye yollara bakıyorum
odaları geziyorum senden kalan
var mı bir yerlerde diye
belki bulurda kokunu içime çekerim
bulamıyorum o gül teninden geriye kalan hiçbir şeyi
yatak odası bomboş kaldı artık yatamıyorum sensiz
hani sana ilk sarıldığım yerdeki koltukta uyuyorum
belki her an çıkıp geleceksin diye
kapıya yakın olduğu için
yoksun işte yoksun mahsun kaldı yüreğim
çocuklar gibi ağlamak geçiyor içimden ağlayamıyorum
ayrılık şarkılarını dinliyorum oturdum
demli çayı içiyorum dudak payı senin olan
bir tadını alamıyorum sen olmayınca
sahile gidiyorum denizi seyrediyorum
ama hep sen aklıma geliyorsun orada
bir martının kanadında tüm umutlarım
vazgeçiyorum tekrar dönüyorum
kendi mi cezalandırdığım dört duvar odama
dön artık ne olursun dön içimi yakan ?
5.0
100% (1)
Cevap Yaz
