.
..
...
....
Azize bir çift ela’ydı
Yüzüme bakardı
Ayaklarımdan başlar ve beni göklere yorardı

Yüzümü eğerdim toprağa
Kalbim Azize’yle karşılaşınca kanatlanırdı!

Bir gün...

Hakikatimden bir parça Azize’ye gösterildi
Ayaklarımdaki çamurdan bahsedildi
Azize ayaklarımı yüzüme çarptı
Ben başımı aldım göklere vurdum
Oysa yerlerde ve göklerde olan ne varsa Allah’a aitti.
Biz böyle inansak da
Anladım; aşk göklerin yüzü
Yeryüzü ise şirketlerin ve devletlerin...

Azizenin fırlatıp attığı ellerimi
ve yüzüme çarptığı ayaklarımı topladım
Götürdüm bir suya bağışladım
Ellerim ve ayaklarım benden giderken
Uzattım boynumu dağlara vurdum
Geriye sızlayan kalbim kaldı

O kadar suçladı ki Azize beni...
Kalbim karardı, saçlarım beyazladı, yaşlandım!

Kimi zaman uykularımdan ağlayarak uyanıp göğe baktım!
İfadelerim ayak uçlarıma aktı!

Anladım ki: Annemle Allah arasında bir yerde Azize
Ben ise gökler ve yerler arasında!

Çakılınca yerlere büyük bir bırakılışla
"İyi de" dedim, ansızın:
"kalbime fücuru ben üflemedim ki?!
Günahsızım da demedim!"

Üç gün aynaya baktım!
Baktıkça Azize’yi gördüm
Ayna: "Sular da çürür! Git artık" dedi!


Ah Azize
Bir parça bağışlasaydın beni...



Kayıpkentli- 1 Nisan Mart 2013
Tarlabaşı-İstanbul
03:30