/giden gidiyor, hislerini terk ediyor/

Çölün susuzluğu
Şiirin hecesizliği
Güzlerin vefasızlığı
Yaz yağmuru
Aşk fısıltısı
Sevgilim
Sesin geliyor bu gece
Saçları şeker kokan çocuklardan
Haberin geliyor
Ve sessizliğin geliyor bugünüme hüzün niyetine
Ve biri u/mutsuz oluyor
Kelebekler ölüyor
Bu sensizken
Kötü yaşayan benliğinde

Ruhsuzluğun evine temeller atılırken
Aşkın en acıklı senfonisi
Bir notayla kaybediyor
Şimdilerdeki
Acı müziğin nefesini

İçimde sakladığım
Yazmaya korktuğum hislerim
Yokluğundan başlayarak ele veriyor
Kendini ve seni
İsyanlarım
Ölüme yaklaşan balıklar gibi
Kıyıya vuruyorlar bir bir
Bütün sokakların köşe başında
Hayalin gözüküyor ruhuma
Dokunuyor ellerin ellerime
İşliyor tek tek
Kötülüğün yüreğime

Yağmur yağınca
Hisset yüreğimi
Bak nasılda gözyaşlarım akıyor
Asla değmiyor tenime
Yere düşüyor
Sen d/üşüyorsun
Ben b/üzülüyorum
Ve y/itiyorum sonsuzlukta
Sen g/örmüyorsun içimi

Okunuyor masallar
İçimin uyumayan çocuklarına
Ben ninni söylüyorum bir taraftan
Sen susuyorsun
Ben b/akıyorum sana
Sen duruyorsun

Ben bölüyorum hayallerimi parça parça
İçimde yok ediyorum seni
Ve gizli yerimde yaşatıyorum sevgimi
Sen gideceksin oysa
Ben sana
Baka
Baka
Baka
Yok oluyorum derin kuyularda
Bunu ben
Bile bile
Seviyorum seni
Sen sevemiyorsun
Ben s/övemiyorum yüreğimi
Ve bitiriyorum kendimi
Siyah beyaz filmdeki
Acı son gibi...

/Saçlarına bakamadan kör oluyor
Kayıp denizlere mavi üflüyorum.../

Ölüyorum mavinin nefesindeki c/ismin gibi...







(İlknur Karaca)