işin aslı o’zmanlar bende aklımdan
İmine’yi geçiriyon,
İmine de nası emme, bi içim su
resmen zelvi boylu
“gaşla ğöz arasında ” birden süydü bu!
çelimsiz bişiyidi işin aslı
kimse bunun farkında değiliken
yeşil fistan, al-gırmızı fanilla
san ki hemen soluvucak gül gibi
akrannarının içinde farklıydı
domurcuklaşıvıdı

gür sarı saşlı,
buyday yanaklı
gocaman-gözlerinin ağı ak, ap-apbak
ala-ala pam-parlak gözler
yok denecek gadar gaybolmuş (h)okka burun
yeni aşmış gül gibi dudaklar
gelincik sapı ğibi, incecik boyun,
emme asıl o yörürkene ki dik başlılığı,
bi yolma yolar
bi halı dokur
bi asbap tokuşlar
yolda belde bi gedişi vardır
bin kere maşallah
breeh breehh breh!
ne de olsa zengin gızı arkadaş
duruşundahı asalet
taa garşıya bakar
gevşek, gaynaşık, fingirdek bi durumu yok,
kimseye eyvallah etmez
burnu yere düşse eğilip almaz derler ya
ta öyle valla.. dobura-dop ,
burnundan kıl aldırmaz
“işdee insanın doğurdacağı garı
işdee çocuklarımın anası” dedim idi
“tam anama ilayık bi gelin”

anam da bireş Osmannı ya hanı
boban esgerden hasda dönüp de
yılın yılı yatınca her işi kendi bildiğinden
hemi iki evi idare etmiş
hemi de iki çocuğunu böyütmüş
kendi bilmiş, kendi bişirmiş daşırmış
cevval gadınıdı, golay deği valla
hinci kimse kimsenin gahrını çekmeyyo

e(vi)miz ayrı yolumuz ayrı
emme dedem gile hep bakdı
ekmeklerini etdi
asbaplarını yudu
bayramdan bayrama da ossa
evlerini suvadı
hayatlarını sildi süpürdü,
gışın gışı geder zobalarını yakardık
dedem gil de Allah var
başlarının üsdünde davşırlar
şükür..

onu deyodum İmine Hanım da tam bi şerli,
tilan tilan tam bi hanım efendi
ya da bana ööle geliyodu o zamannar
gari orasını bilemecen
gönülün dediğine toz gonmazımış
gönnüyün düşdüğünde gusur olmazımış
belki de ööle bişii
belki dee
ne bileyin ben..

hu ankı aklımınan ne bileyin
onu kimselere vermeye gönlüm olmazdı
o da .ikdiroldu ğetti de
bilemecen valla eyi mi etdi
köyde kimseyi beğenmedi
goya şe(h)ere varcan deye
mamir garısı olacan deye
hasba..!
eyi etti gari, vardığı da hasdalıklı bişiy
zati eyi bişiy olsa kendi köyünde gız mı yoğudu
kendini de yakdı
beni de..!

ha; beni ki…
benim yüzümden getdi deye düşüncemem
neneyen
habarı mı var
habarım mı
yok valla

neyise de işdee
o(ğ)lak-guzu ğütmeye filen ğetdiğmizde
bobaçca falında filen bakıyoz
akrannarına ya
hep İmine çıkıyo
taha dorusu ben hep İmine’yi dutuyon
hani
işde bi yaprak goparıyon İmine
ötekinde hinci adı ilazım deği
meselaki aşa-hatma-helime,
cennet, gülüzar.. neyise
bi da goparıyon işdecik deyelim
elif, nezire ya(h)utda fadime
sonura döndü, almes, firdes dedikleyin işde
aklın sıra havas olabileceğin
akranın yaştahkı gızların adını tekrallayıp duruyon
son yaprakta kim çıkarsa onu alacan
yani gurra çekmiş oluyon

gerçi hiş biri bizi beklemedi
hepisinin bizden önşe
düğünü oldu da
nerdeyse çocukları etişdiydi biz evlenesiya ya
o ayrı bi me(v)zuu
orayı garışdırman garii

Allah var birez de biz mırın-gırın ederkene
armıdın sapı-üzümün çöpü hesabı geş galdık neyeyse
hanı “akıllı o(ğ)luna gız beğeneyin derkene
deli torununu esgere yollarımış” dedikleyin
aynı mitli o hesap işde

bi de benim gafada iki burgalaç var biliyonuz mu
“-iki garı alacan olum valla” deye
deliganlı abeyler e(ğ)lendileridi
her e(ih)timala ğarşı ben de
İmine’yi elde bir dutuyon
ikinciyi de bireş güçcüklerden sıralayon
ku.. nolur-nolmaz

emme; Allah var ne bu Gara Hava
ne de Kel Haçca olacak şetdeli
bobaçcadan fal çekerken de,
beliklediğim İmine’den sonurakınnarın,
yedeklerin, adayların içinde de olmadı hiç
aklımın ucundan geşdiyse köpek olayın

emme gel de hinci hu hale bak
ne yanna bakarsan bak
biciklerinden önce gözleri
ben buradayın deyo
biciklerini insanın gözüne gözüne
kendini gözlerimin içine içine sokuyo
vay oraspı vay
şaşdım galdım valla billa

de deycem
anam ıramatlık nası fe(h)metdiyse
feyilledi durumu emme
neyeyse verip-alıp inkar ediyon ben de
altdan aldı üsden savırdı,
höyle dedi
böle etdi
ı-ıh, olmadı..
Kel Haçca’yı da
Gara Hava’yı da ele vermedim..

emme hinci
Özlem dese
!?..
de se ya
Özlem!

“ala geçim çit doğurdu
bolartdık südü yoğurdu
ana bana bi hal oldu
ana beni eversen ya
evermezsen gebersen ya”




DİPNOTLAR
gaşla ğöz arasında: kıza zaman ve mesafede
ela
dobura dop: dobra dobra, lafını esirgemez, kimseye yalakalık yapmaz, gözünü budaktan sakınmaz, söyledikleriyle birileri incinecekmiş diye amdırmaz
gurra / kura : ad çekme
burgalaç : döner
burgalaşık: dolaşık, aralaştırmak gereken
burkmak: çevirerek sıkıştırmak, döndürmek, kıvırmak, burmak
feyillenmek: farkına varmak, vehmetmek, pirelenmek, kuşkulanmak



ARKASI YARIN