Sen bilmezdin
Ben hep senin rüzgarındaydım
Adını veremediğim o tutkuya
Umutlar sığdırırdım

Masum çocuklar gezinirdi düşlerimde
Gök gürler şimşekler çakardı
Yüreğimin en derininde

Bir ışık huzmesi gibi
hayallerime girerdin
Sen bilmezdin tutardım
ellerinden


Şiirler yazardım sana uzak kentten
Dolardı hücrelerim
seninle
Bilmezdin düşürdüm sanırdın
seni yüreğimden


Bilmezdin/ki
her susuşumda kana kana içerdim
özünden



Duvar diplerinde arardım
seni
sessizce
Serçelere sorardım sabahın
yelinde



Gökyüzü kızıllaşınca yere yüzünü
Değdiren güneşin ışığından
bulurdum
seni



Aynamda yüzün türküler
söylerdim
Milyonlarca sen süzülürdü
kirpiklerimden
Eğilip
öperdim
hasretle

Tenine yaklaşan doğacak güneşi
beklerdim
Sana saklı
zamanda

Ah sen...

Bir bilsen yokluğunda
Kaç yangın alevlendi yüreğimde
Kaç iklim
sert rüzgarında savruldum
Kaç kez ayaz
düştü
içime


Yine vazgeçmedim senden
Ah bir bilsen...


Ne çok korkuya
baş
kaldırdım
Ne çok senli düşler
kurdum
Sensizlik örtülürken
üzerime
Ben yine hep senin izini
sürdüm

Beni sana sakladım
haydi
durma güneşini getir

Siyahima




GölGe

...