Bu dünya umut dünyası
Ne kadar çok yaşsarsak yaşayalım
Ne kadar çok kaybedersek kaybedelim
Neyi verirsek verelim insanlara
Ama yine de hakeddiğimiz değerleri
Alamayayız bütün dostlarımızdan.

Bu dünya etme bulma dünyası
Kime ne kadar çok iyilik yaparsan
Ondan en çok kötülük bulursun
En çok kimi seversen hayatında
O senin hayallerini yıkar gider
Ve en çok kimi beklersen yollarda
O seni mutsuzluha hapis eder
Sen gözyaşlarınla sabah ederken
O biryerlerde gönlünü hoş eder.

Ne kadar çok yaşarsan yaşa
Ne kadar çok güçlü olursan ol
Unutma sakın bu yalan dünyada
Mutlaka yenilecen bir an vardır
Sen umutlarının peşinden koştukça
Onlar ise senden kaçar durur
Sevinçlerin ve içinde var olan
Bütün duyguların zamanla
Yok olup gider anlayamassın.

Gözlerin heryerde bir umut
Bir mucüze bekler hayat boyu
Ama yinede dolduramaz içinde ki
Derin boşlukları,yaşadığın hiç birşey
Neyi yaşarsan yaşa şu hayatında
Umutların tükenip bittiyse eğer.

Kayaların içinden fışkırıp çıkan
Bir fidan gibi yarar geçersin
Seni senden eden tüm acılarını
Ve yeni umutlara yeni hayatlara
Yelken açarsın herşeye inat
Ve yaşadıkça anlarsın insanları.

Unutma ki bu dünyada ne kadar çok
Umut edip yaşamayı bilirsen
İçinde ki umutların her geçen yıl
Sana hakkın olan herşeyi verir
Senin yapman gereken tek şey
Şu üç günlük,etme bulma dünyasında
Umutlarını asla yitirmemek.

İçinde kalan son bir umutta olsa
Onun için yaşayabilmek gerek
Unutma ki bu yalan hayatta
Herşey benim için bitti dediğimiz an
Yeni umutlar başlar hayatımızda
Ve hiç açılmamış tertemiz sayfalar
Açılı verir karanlık olan dünyamızda.

Gün doğmadan neler doğacağını
Kimlerin batabileceğini gösterir
İçimizde yaşayan son umutlarımız
Ve hayatın çemberinden geçtikçe
Umut türküleri dolanı verir diline
Semaya doğru yükselir gider
İçinde ki duyguların anlayamassın.

Ve yüzünün suretine baktıkça aynada
Aynalar bile,dile gelir unutamassın
Ne sen sen olursun işte o anda
Nede yaptıkların anlam bulur
Herşey kaybolup gider boşluklarda
Bir uçurum olur hayat gözlerinde
Yolda yürümeketen bile korkarsın
İçinde ki umutların olmayınca...

Ufuk GÜNEY