2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1057
Okunma
gök ormanının mevsimlerinden yıldızlar geçiyordu
hayalsiz yargılanmak üzere körebe oynatılıyordu ay
ağlıyordu gece
ama/fail aranmıyordu
sahnesiz kulvarlarda
tutkusuz düşlere sahip olurken karanlık
içini çekiyordu aşktan sakınmış düşen yıldızlar
ne söylese yetişemiyordu
duyguların köklü fidanlarına keşkeler
eskinin ıslanan yaprak kıpırtıları
tüm düzeneklere isyan ediyordu
velhasıl
bulmadan önce aranmıyordu geleceksiz ,gelecek,
düşüyordu yapraklar
böyleydi her şey işte
yani büyü değildi
aşkın imgeli yüzü
ve sancılı sularda ıslanan kalbi
...nilmahya...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz