1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1223
Okunma
Yollarına dökerdim kır çiçeklerini,
Ne gam kalırdı, ne keder,
Yüreğimde bir neşe olurdu,
Ayaklarım yerden kesilirdi,
On sekiz yaşına dönerdim,
Ah! bir gelsen Ankara’ya….
Oysa Ankara boş,
Ne yollarda insanlar mutlu, ne ben..!
Hem ben yalnızım, hem Ankara…..
Ah, bir gelseydin,
Bütün kinleri, öfkeleri,
Ceplerime doldururdum,
Sonra atardım çöp tenekesine…
Yüreğim kanatlanırdı,
Gözlerimden sevgi yaşları akar,
Ayaklarım sana doğru koşardı,
Ah! bir gelseydin Ankara’ya!....
Şimdi boynum bükük, öksüzüm,
İçimdeki duygular da öksüz,
Bayram gelirdi,
Sevinç ve mutluluk gelirdi yüreğime,
Neredesin sevgilim?,
Ah! bir gelseydin Ankara’ya…
Yalnızlığın korkunç kıskacından,
Kurtulsun Ankara,
Kurtulsun, rahatlasın yüreğim,
Haydi gel!....
Sensizliğin içimde açtığı yarayla,
Çekilmiyor bu mevsimde, Ankara.
Cevap Yaz