Ve sen zannetme ki;
Onca yazdıklarım kadar temiz kaldı bende ki sana olan sevda’m ...
Düşün ki ,
sabahları kıvrana kıvrana uyandığımda ne acılar çektiğimi,
Düşün ki ,
her beyaz kağıda sırtından vurup ta düşürdüğüm harfler kadar,
dizlerim , yüreğim , paramparçayım ,
Düşün ki ,
seni bana hatırlatan şarkılara eşlik ederken ,
adiliklerin hatrıma geldiğinde şarkı yerine dilimden anadan üryan nice jelatini açılmamış küfürler ettiğimi ,
Düşün ki ,
kokunu ,
yada gözlerinle aynı renklere sahip birini yakınımda hissettiğimde,
ne denli canımın yanıp,
ne denli densizliklere maruz bıraktığımı kendimi ,
Düşün ki ,
ellerimi bile ceplerime sokmaya çekindiğimi ,
ceplerime defolup giderken bıraktığın yalnızlıkları ellerimle dokunduğumda,
tüm şiirlerime kan kusup ,
tek tek okuyup,
Acaba bunları hakeden KADIN bumuydu ?
diye kendi kendime günlerce işkence ettiğimi ...
Bende ben bile temiz değilken,
seni temiz bırakmak ne haddime ...!