Ah Verda
Nasıl kurtulurum ıslanmaktan
Yürürken yağmur altında [ /italik ]

Neyin var diyorlar Verda
Anlatsam anlayabilecekler sanki
Sanki kolundan tutup getirebilecekler seni bana
Ah Verda söyleyemiyorum
Her şeyim tamda
Bir senim noksan diyemiyorum

Kurşun yarasından ağır bu yara
Ne yapsam silinmeyecek izin kaderimden
Biliyorum ölüm bile dindirmeyecek bu sızıyı

Unutur muyum seni Verda
Meczup bir seyyah olup düşsem çöllere
O yalancı gözlerin
Gölgem gibi Verda
Nereye gitsem peşimde

Geceleri dönerken sensizlikten başım
İçmeden de sarhoş olunur diyenleri hatırlarım
Ah Verda
Ben yokluğunda her gün ölümü tattım

Sana dair umutlar doğuruyorum
Sabah doğan güneşle
Şiirler serpiştiriyorum parmak uçlarıma
Kelimelerimden tanırsın belki
Ah Verda
Şiirlerim öksüz şimdi

Bir göç başlar şehrimden şehrine
Yanıma şiirlerimi alacağım sadece
Sadece şiirlerimi Verda
Bu yolculuk nerede son bulur bilmiyorum
Belki gözlerinin kıyısında
Ya da bir uçurum kenarında
Ah Verda
Ne önemi var
Ben sana şiirler yazarken öleceğim