Bir insanın içine girmelere ,

Sarıp sarmalamalara can atmışsa bir insan ,

Çoktan içine almıştır o’ nu .

Ölünce o , ölür...

Elini uzatıp dokunamayacağı ten ,

Bir daha işitmeyeceğin ses ve hissedemeyeceğin nefes ,

Artık her zamankinden daha fazla senindir...

Boşluğunu doldurmaya üşüşmüş birileri ,

Asla o nun olmayacakları kadar senin...

Hatta son baharda hazanın hüznü ,

İlk baharda leylak tomurcuklarının tazeliği kadar senin..

Ve hatta , yüreğinden koparıp

Arşı titrettiğin duaların kadar , senin..

Toprağa gömersin , Yüreğinde kıyam eder..

O, Ölür,... !

Bir bayram günü kapını çalan neşeli çocuklarla ,

Deniz kenarında manzaraya meze ,

Demli bir çayın buruk tadında ,

Çakan şimşeklerin ardından

Yüzüne değiveren ilk yağmur damlasının ürperten ıslaklığında ,

Güneşe kesmiş pırıl pırıl sabahın içeriye süzülen sıcak ışıklarında

Aniden ve türlü biçimde geliverir yanına ,

TAAA YÜREĞİNİN İÇİNDEN...

Çünkü o senindir...

Ve ancak sen ölürsen ,.. ÖLÜR...!

...Selda İYİEKMEKÇİ...