Hayallerim vardı benim hem de nasıl hayallerim
Açılırdı masal dünyam ah! gidince o ellerim,
Şakaklarımın altına...yumar idim gözlerimi
Sonra dizerdim peşpeşe,efsun dolu sözlerimi.
Uçardım kuşlarla birlik kaybolur iken semada
Arardım bir meçhul kimlik uçsuz bucaksız fezada.

Aramıştım Kaf Dağ’ını ta üstünde bulutların
Bekledim peri kızını tükenmeyen umutların,
Bittiği noktaya kadar...Derdim "nedendir gelmezsin?
Buluttan atlara bindim sen binmesini bilmezsin.
Alır getiririm seni, gelirsen eğer benimle
yaşarız o güneşteki ışıktan evde seninle."

Gönüllerde hüzün yoktu hep gülerdi bakan gözler
Gülümserdi sanki bana ışık saçan meçhul yüzler.
Biner iken köpüklerden koca koca vapurlara
çığlık atardık seninle tırmandık sudan surlara.
Atlayınca bir çift kutlu yunusun mahfuz sırtına
Alır indirirdi bizi deniz dibine fırtına.

Ah! hiç bitmesin istedim o çocuksu rüyalarım
Yaşlanmasın benim ile, çocuk kalan hülyalarım.