denizden karaya vuruyor martılar
yağmur gelecek
dalları basacak incirin göğeren güzelliği


başımı kaldırıp bakmak istemiyorum
bekliyorum yerin çekimini
bekliyorum göleklensin önümde kara da olsa bulut
ünlesin koygun sesiyle ’’cam !’’ diye saçak altında



çiğsesin güneşin sarartısı
urgan urgan dolsun insan sokaklara
tıkansın rögar kapakları
sabahların güzelliği tıkansın
güzelliği kuşların

açılsın kalemin kağıtla kesiştiği ufukta
haziransız temmuzsuz ağustossuz yazı



yeniden de yağar da
eskiden de yağardı yağmur
uyur kalırdım kuzinenin yanında kediyle bir
üstüme inceden bi örtü atardı annem
uyuyan üşür derdi
bilmezdim
uyuyan mı üşürdü
üşürken mi uyurdu insan

saçlarımdan parmakları geçerdi
dinlerdim mermer heykeller gibi
ben başımı böyle bir günde bıraktım
var belki beşbin yıl
kalsın yarı uyanık uykuda


sığırcıklarda dalgalanıyor med cezir
yağmur sonrası cayır cayır bulutlar

kalkayım
toplayayım aklımın saçıntılarını
nemi silip havadan
ince bi ayar çekeyim
daha yazacak satırlarım var