"Yüreğinin hacmi neyse
Sen o kadarsın!..."

harika bir tespit...insanların,hayata bakışındaki davranışlarına dair...burada kastedilen,insanın kapasitesi...yani,karakteri....bir insanın karakteri,yani ruhu,o kişiyi her yerde ele verir...aşkta...işte...evde...ikili ilişkilerde...ticarette...yardımlaşmada....toplumda...kapasite dediğimiz yüreği neyse onu ortaya koyar...zaten bir kişinin karakteri ta çocukluğunda oluşmaya başlar...paylaşımı...oyunda cıvıklığı veya dürüstlüğü...sevmede ihanet ve sadakatı...herşey insanı ele verir...konuşmaları bile...sanki sarımsak yiyenin sarımsaklı koktuğu gibi,karakterinde olan da icraatına ve cümlelerine dökülür...

gelelim aşka...sağlam karakterli olmayan ve arkadaşlığı,dostluğu özümseyememiş ham tabiatlı kişiler,aşk meydanından kaçar...veya ihanet eder...ortada bırakır ötekini...yeminlerin ve verilen sözlerin,su içmek kadar basitliğini gösterir o...aşk meydanına çıkmak için çap gerekir çap...yürek çapsızsa,ne derse desin,hepsi boş laftır onun...sadece kendini kandırır böyle insanlar...bunlara laylaylomcu tipler denir...insanın acıları...gözyaşı ve karanlık geceleri onları ilgilendirmez..varsa da yoksa da kendi egoları ön plandadır...aşk meydanında çok kişiler tanıdım böyle çapsız ve yüreği kapasitesiz...yazık ki,çok yazık bu vicdani,yüreği,karakteri çürümüş insanlara...

tebriklerim,aşk meydanına destursuz ve çapsız girenleri betimleyen derin mısraların güzelliğinedir...saygılarımla...