Yelkenler açılsın açık denizlere
En büyük fırtınalar bile korkutamaz artık beni
Benki nice aşılmaz dalgalara
Nice uçsuz bucaksız okyonuslara
Baş kaldırmışım tek başıma

Hadi vurun yüreğime yüreğime
Soğuk rüzgarın acımasız yakarışlarını
Bir uğultuyla saplansın içime
Denizin kükreyip bana patlayışları
Ama yinede korkmuyorum senden dalgalar

Asla yıkamassın beni
Benim hırsımdan gücümden kork
Seni bile yakar içimde ki yangınlarım
Buğar olup uçup gidersin
Büyüklüğüne sakın aldanma dalgalar

Şimdi sen kendini ne sanıyorsun ki
Beni alabora edip batırabileceğinimi
Yada o kudretli eşsiz gücünle
Beni hayatın en derin yerinde yıkıp
Bin parçaya bölebileceğinimi sanıyorsun dalgalar

Bukadar kendine güvenme sakın
Beni yıllardır nice güçlü dalgalar yıkamadı
Senmi yıkabileceğini sanıyorsun
Korkmuyorum senden gelme üstüme bukadar
Senide yakar içimde ki yangınlar dalgalar

Bu nasıl bir sevdadır ki
Suyu bile yakıyor hele bir düşün
Sen nekadar görkemli güçlü olursan ol
İçimdeki yangınlarımı söndüremezsin dalgalar
Bırak artık benim yakamıda

Denizler kuşlar ve insanlar
Uçsuz bucaksız olan gökyüzü bilene
İçimin yangınlarını görünce dize gelsinler
Dalga dalga vursunlar gönlümün kıyılarına
En koyu sevdanın derin duyguları

Bende ki bu aşk olduğu sürece
Yer yüzünde ki hiç bir deniz yıkamaz beni
Haydi asılın küreklere sandalcılar
Bu gece karanlığı yarmaya gidiyoruz
Hele yol verin dalgalar korkusuz kaptan geliyor...

Ufuk GÜNEY




BU ŞİİRİM EKMEĞİNİ DENİZDEN ÇIKARTAN
BÜTÜN DENİZCİ KARDEŞLERİMİZE GELSİN