Hayât bardağından kan taşıyor zamanın

Gözlerin geliyor aklıma
Kaktüs kaktüs b/akıyorsun damarlarıma
Şah damarımdan yakaladığın ân
Herkes kuma gömüyor kafasını
Hedefin yerle bir ediyor gök sofrasını
Neyransı nevrûzlara uyanıyor dünyâ
Kaybediyor ziyâ nûrlu nevrasını


Oysa nihânsı nakkâşlar melis gibidir
Mâhir sadâlarla dolaşır çiçeklerini
Bağırmaz,küfretmez cennetsi değerlere
Kral yapmaz arıların eşeklerini
Mediha özlerle doldurur döşeklerini



Hayât bardağından jiyân taşıyor mekânın

Sözlerin hâlesiz kamerler doğuruyor
Gülşende çakıl gibi toprak büyüyor
Gamzen meydân okuyor titrek yüreğime
Lavlaşan çukurun mezârım oluveriyor
Ben ölünce nazlı kâ’inât da ölüyor


Oysa gülfem güzînler Hamza gibidir
Nîlgün nevresler yetiştirir mektebinde
Sabırlıdır,karârlıdır,âdildir
Beyazla siyahı birbirinden ayırmaz
Kılıcını çektiğinde adam kayırmaz




Ey dünyâlık pazarlıklarla beslenen /besleyen sahtekâr
Bırak artık ebrû ebrû yalaklığı
Senden ne servi olur ne çınar

Yoksa bu yara çok kanar…