Üsküdar’da olmak


masum duygularımı hançerleyen ayrılık
eğer uçsuz bucaksız gözyaşlarım olmasaydı
rüzgarın döktüğü yapraklar gibi sevgim de yok olacaktı
veda kıvranışlarımı bilmez bu şehir aşka sadık kalıyorum
elimde karşılıksız mektuplar kalbimi ısırıyorum
ister sitem et ister kırıl bana ey aşk
gülümsemem geçmeyecek hayretler içinde kalsam da
yağmurlar besliyor ruhumu
ben üsküdar’ı Üsküdar seviyor istanbul’u
sönmüş nice ateşlerin şehri
efsane aşkların yedi tepesi
ben aşkıma sadığım eskimez şarkılar gibi
yorgunluklarımı yıkayan taşkın nehir
gürbüz dağların arasından sakarya sarılır bana
korkusuzluğum bundandır benim
ah ben bir göçmen kuşuyum her mevsim hüzün doluyum
mavi şiir bir şehrin uğultuları arasında
en sevdiğim çiçekler tebessüm ediyor bana
reyhan kokuları en güzel uykular gibi sarıyor
vakitli vakitsiz korkularımı alıyor
elimde tozlu sayfalar yazılmış şiirler İstanbul duruyor…



mustafa kaya
08.04.2011/Çengelköy