Ömür törpüsü;
’Deli Dumrul köprüsü’
geçsem bir akçe vereceğim,geçmesem iki akçe,
Araf’ta kalsam kara günde,
bakıp kalacağım,aklım dünde,
.
Saçlarıma yıllar yağmış ak ak,
hafsalam allak bullak,
eski bir muhasebecinin envanter defteri,
her çentikte bir dert saplı hayat, cilti bile kara kaplı,
.
Yıllar mı yorgun,
ben mi,
hüzün yağmurları sağanağında kaldım,
mutluluk akıyor da bulutlardan,
neden ıslanmadık madem,
.
Bir bir akarken ardarda yıllar,
cılız bir ses,çeyrek bir beden,
acımasızca örseler,aman vermez sallar,
öldürür bitmeden günler,yetmeden vaden,
.
Olurda geçmek istersen hayat köprüsünden,
ne gelecekten hesap sor,nede alacaklı ol dünden,
geçir sırtına derviş hırkasını haramsız yünden,
ne bilsinler ağladığını,nede haberleri olsun güldüğünden,
eğer duyarlarsa, haberleri olursa bir gün öldüğünden,
dersiniz ki;ne geçti köprüden,nede harama bulaştı...
Dünya onun için ömür törpüsüydü...
o çok istediği sevdasına ulaştı...
.
Sır vermedi,ser verdi,
kardelene aşıktı,güller derdi,
daha otuzüçündeydi,yetmişine girdi,
kırkına gelmeden daha hayatı devirdi,
sırtına binenler semirdikçe semirdi,
sülük gibi yapıştı herkes,kemirdikçe kemirdi,
ne ahh etti halinden,ne şikayet,
yediler bitirdiler de,yinde diledi afiyet..
bakalım en son demde kim çekecek ziyafet.
Ömür törpüsünde mi marifet,
törpülenende mi zerafet,
.
yunus ça./