Ve bir şiir gibi tüterken gözlerimde cismin
Satırlarda izdiham var
Hoş sâdâlar dağıtır iklimin soğukluğunu
Kışların ardı bahar, nağmeler yayılırken ufka
Baharın eteklerinde telaş
İnciler dökülüyor yeryüzüne rahmet tecelli ediyor
Kalplere bir sevinç üflüyor
Ve bir selam yayılıyor zamana

Bir işaret mi bu?

Kutlu Nebinin muştusu mu?

İçiyor âlem avuçlarından selam ile selameti
Boncuk boncuk terliyor avuçlarım

Telaşım niye ?

Gül kokusu değil mi nefes ettiğim?

Kutlu bir el değiyor omuzlarıma
Kuş cıvıltıları sarıyor mekânı
Bir dinginlik okşuyor başımı
Tebessümler çeşme başında bekleyenlere
Haydi, yudum yudum içelim
Kurumuştu dudaklarımız kavruk
Çöller de vaha gözler de seraptı yokluğun
Ay doğuyor karanlık gecelerimize
Ümmü’l-Kurâ kutlu Mekkede
Gökteki güneş yakmıyor
Bu belde de yüzleri

Muhammed-i nur aydınlatırken evreni
Yüreğimde alevlenen ateş diner mi?
Issız sözlerimin telaşı işte bu
Nasıl dökerim kısır lügatimle lisana Seni
Oysaki seninle değer bulur mahcubiyetle eğik sözlerim
Kalbim üflüyor sana ait senden ötürü mana kazanacak duygularımı
Ancak seni yazarak değer bulacak ruhumun iç sesleri
Bu yüzden yükseliyor arşa avazım
Kutlu doğumunla mana bulurken yaşamım
Sessizlikte çığlık olur dualarım
Lakin sor ki kaleme seni nakşetmek isterken şiir şiir kelimelerle
Sessiz sessiz ilişiyorum selam ikliminde anlatamadığım bir yere