Uçurtmamın ipi koptu.
Ellerim, nasıl da boş kaldı,
Aniden..
Omuzlarımda tonlarca yük,
Bacaklarım çözüldü,
Hiç direnmeden.

Onca emek..
Yıllar..
Bir anda.
Aslında,
Nasıl da,
Dikkatle seçmiştim ipini.
Tutunsam adım adım çıkarırdı beni,
Gökyüzüne uzanan,
Merdiven gibi.





Ya da,
Alırdı,
Bilmediğim diyarlara,
Hayallerim gibi.
Bu kadar mı kırılgandı
Uçurtmamın ipi.

Niye koptu,
Neyi yapamadım,
Anlamadım.

Peşinden gitsem mi,acaba,
Alsam getirsem.
Olur mu yine,
Eskisi gibi.
Yine süzülür mü gökyüzünde,
Uçurtmam uçar mı yine.

(2007)

Ayhan Kibar