Duygularımı kayıp ilan eden yanım
Hayal ama gerçek sevdiğim
Cebimde olmayan resmini
Beynimde şekillendirdiği seni taşıyorum
Ne senin haberin var benden
Ne de dünyanın ikimizden
Ben yalnızlığın kayıp adamıyım
Ve bunu kimse bilemez

Gecenin kıyısında
Hüsranla sonlanan bir aşkı
Yaşadıktan sonra buldum seni
Yüzün yok,dilin yoktu
Ne sözlerinle incitebiliyordun beni
Ne de bakışlarınla cezbediyordun
Sade ama güzeldin

Şimdilerde Seni Bir beyaz kağıda sığdırmak geliyor içimden
Ama nereden nasıl başlayacağımı bilmeden
Ve nasıl yazmaya çalışacağımı düşünürken
Kelimelerin labirentinde yolumu kaybediyorum

Ne zaman bir noktadan başlasam
Sonunda ya çıkmazlara giriyorum
Yada sonu olmayan yolculuklara çıkıyorum
Geri dönüşü olmayan yerlere sürükleniyorum
Sen bilmiyorsun ama
Senin sessizliğin bürününce üzerime
Huzurla doluyorum


Artık ben kendim değilim
Ben senim
Sende bensin
Bana seni soranlara
O benim
Bende onun ta kendisi
Onun adı yalnızlık
Ve ben yalnızlığın görünen resmiyim


Mehmet Aküzüm