...SAF KALBİM....


Her sabah uyandığımda seni görüyorum karşımda
Ruhumda bir eziklik, kalbimde bir acı
’Yeter’ diyorum artık’ yeter’
16 yılım geçmiş bu dünyada
Tam iki yılı sana admışım
Ama karşılığında hep kırıcı sözler almışım
Yılmamış kalbim bekle demiş birileri hep
Beklemiş bu gönül umutsuzca
Sonu hep kırıcı sözler olmuş
Yapma demiş söyleme
Anla beni...
Oda anlıyordu belki
Çünkü oda sevdi karşılıksız birilerini
Sordu bu gönül ’’Aşk Nedir?’’ herkese
Söyleyemedi kimse
Ama ben anladım ki aşk sensin
Kırıcı olsada değmez olsada aşk sensin...
Kalbimdeki acıyı,ruhumdaki ezikliği
Bitirmek istedim
Unutmak istdedim seni
Ama olmadı...
Nedeni aşk olsa gerek
Bende inanmıyorum kendime herkes gibi
Yalan diyorum o
Olamaz öyle birşey
Ama ruhuma karşı glmiyorum
Deniyorum ama olmuyor
Bende bittim artık
Daha çocuk denecek yaşta tattım bu duyguları
Çoğu kimse inanmasada
Bu gülen yüzümün ardında ağlayan bir bebek saklı
Hala saf belki...
Bu ağlayan bebek
Senin o tatlı gülümsemeni bekledi aylarca
Olmayıncada sana kızmadı
Kızamadı...
Öfkesi yapmacıktı gülüşleri gibi
Birgün gerçekten güleceği günü bekledi
O günün hiç gelmeyeceğini bile bile
Ellerim tenine ne zaman değerse
Ne zaman dudaklarım yanaklarınla buluşursa
O zaman bilki
İçimdeki çocuk huzura kavuşur.


KİTTY
TUĞBA ÖZCAN