Bir ses duyulur çok uzaklardan
Bir ses
İrkilmiş, yanık ve uzak hayatın içinden
Sonra bu ses uzaklaşır birden
Yok olur…
Bir ses acımsı,
Bir ses yanık
Bir ses uzak hayatın içinden
Yalnızlığın senfonisi içinde kaybolmuş
Boğuk bir ses
Çığlıkları katı,
Yabani ot gibi
Tutunmaya çalışan hayata
Pürüzlü bir ses…
Kimse onu dinlemek istemediği için
Çok uzaklarda düğümlenmiş
Karanlığa teslim olmuş
Güneş yüzünü çevirdiği için ondan
Binlerce derdini sadece zifiri karanlıklarla paylaşmış
Bir ses duyulur
Bir ses
Kırgınlığı tonunda saklı
Bir biçimi yok
Sanki yorgun
Sanki saklıyor bir sır
Bir ses
Uzaklarda bir inilti
Yalnızlığın sesi sanki,
Sanki yalnızlık bu
Hiçlik,
Evet hiçliğin sesi bu
Yavaş yavaş kaybolan bu ses
Gözlerimde bir damla yaş kadar değersiz bu ses
Evet bu ses
Yitirdiğim umudumun sesi
Bir ses
Çaresizlik içinde
Bir ses
Hayal kırıklığı içinde
Bir ses
Hayatın ta dibinde…