bağışla beni iki gözüm
mutlak bir yalnızlıktı beni sana ihbar eden
binlerce yıldır sancıyla çekilmiş
nesepsiz bir gebelikti
emzikten düşmüş narayla doğan...


öyle bir hilkatı garibeydi ki
addan yoksun
karanlık desen
ürker siyahlar boşluğundan.




mutlak bir yalnızlıktı
dehşet sarışın bir söz
suyun üstünde saman
rengini teninden alan...




yüreği ezgin bir kahve molası...



belki gemiler geçiyordur
yürüyerek denizi
can yelekleri
ve kurtarma filikalarıyla...




beni en uzak adaya at
dalga bile uğramasın kıyılarıma...

bolca nar
bir yanağı kızarmış
bir yanağı çöl elma
bazen çığlık çığlığa martılar
rüzgar keşişleme
ya sabır
milyonlarca taşı...



hadi pul pul dökelim more
ölü balığın göğüs kafesinden
akşamın kızıl renkli şarabi
açsın akan leylak kanımızdan...



ne dudaklarında kalsın feri
ne zahmetine katlansın bedevi
yalnız ve yalnız iki kolu var hayat
ilkin doğacaksın ve ölecek heyhat...



ah more geniş alnından hangi sahilin
gümüş dalgalarına kumlar çekiliyor
kimler sürükleniyor ağlarına gülüşlerinin
ikindiye çarpan sessizliğinde hayal...


bir yığın muammayla sana dönerken ibreler
hangi beldeden zavallı bir matem havası eser
tamburanın sesinden çıksın şimdi en dik meyanda
bakmıyor çeşmi siyah feryadeyle aynı anda...



havsalaya sıkışmış işte dimağın en nadim hali
ki tesellisi ummanın geniş ufkudur
koyulaşsa da endamında o latif melali
sesinde nice bin şikest kırk harami doludur...