Bugüne dek hayatta, fi’lî/kavlî yaptığım
Mâlâyâni ne varsa; tövbe ettim, vazgeçtim.
Bir işin temelinde, yoksa Hakk’ın rızâsı
Yarama merhem sürse; tövbe ettim, vazgeçtim.

Bâki’ye sıra gelmez, fânileri övmekten
Ne tat aldım bilmem ki, şuna/buna sövmekten
Usandım yeter artık, soğuk demir dövmekten
Isıttım koydum örse; tövbe ettim, vazgeçtim.

Gelmeli mi ilâ ki, mânevi bir işâret?
Yanlıştan dönmek ise, ne güzel bir alâmet
Beni itme kör nefsim, şüpheliyse ticâret?
Kapayım deme parsa; tövbe ettim, vazgeçtim.

Gidilecek bir tek yol, o yolsa Hakk’ın yolu
Yeter artık terk eyle, hem sağı hem de solu
İçimiz fitne/fücur, kötülüklerle dolu
Birisi kalbim yarsa; tövbe ettim, vazgeçtim.

Çok arzu etsem bile, olamadım sâlike (1)
İhtiyaç vardır elbet, her zaman bir sâ’ike (2)
Kabir denen o yerde, ilgili melâike
Bana sen kimsin derse; tövbe ettim, vazgeçtim…?

22/03/’13
Hanifi KARA

(1) Sâlik: Mürit
(2) Sâ’ik: Götüren, sevk eden